Heidi Watts PhD – Voorwoord ‘Bewustzijn Door het Lichaam’

ATB-les in de Transition School

Ik observeer in een wetenschapsles op Transition, een basisschool in Auroville, wanneer de bel gaat en een stroom van kinderen, fonkelende ogen, de kamer binnenkomen en tegen de vertrekkende klas zeggen: “Wacht maar tot de les “Awareness Through the Body!” begint!

Joan and Aloka hebben mij gevraagd een introductie te schrijven voor deze handleiding en ik zag direct beelden, daarna herineeringen, en uiteindelijk verhalen voor me, zoals pagina’s van een fotoalbum. Hier zijn enkele van de beelden die ‘Bewustzijn Door het Lichaam’ voor mij oproept.

Een groep kleuters van alle maten, vormen en kleuren verzamelt zich bij de ingang van de zaal, die bedekt is met een blauwe doek. Aloka legt uit dat ze op een reis naar de maan gaan en dat ze heel stil moeten zijn. Ze gaan door een tunnel omhoog en komen aan de andere kant weer naar buiten. Ze legt ook uit dat ze de “grond” op de maan niet mogen aanraken, maar dat ze op andere manieren naar de andere kant van de maan kunnen komen.

Alle ogen zijn op haar gericht terwijl ze dramatisch het blauwe gordijn opent en er een scherpe, gezamenlijke inademing van “ahh!” klinkt als de kinderen zien dat ze tegenover een grote blauwe tunnel staan. Een voor een wurmen ze zich omhoog de tunnel in en komen bovenaan een ladder uit, die leidt naar een reeks platforms gemaakt van planken, geplaatst tussen krukken, stoelen en een andere ladder. Er zijn twee volwassenen in de kamer, voor coaching en toezicht, maar afgezien van het lage, beekachtige gemurmel van de coaches is de kamer stil; de concentratie is zo intens dat je het met je handen kunt aanraken.

Een voor een, terwijl de kinderen uit de tunnel komen, beginnen ze hun reis over de maan, voorzichtig naar beneden van de ladder, hun weg voelend op de planken, waarvan sommige omhoog hellen en andere omlaag: de maan is blijkbaar geen vlakke plek. Aan het einde van de route komen ze triomfantelijk terug in de ruimte waar de tunnel openging.

Zintuiglijke Tuin

Een jongen van ongeveer acht jaar, geblinddoekt, voelt de schors van een boom, zijn hoofd leunt tegen de stam, bijna omarmt hij de boom terwijl hij met één vinger de ronde ribbels van de schors afgaat, volledig verdiept.

ATB-earth-5-2

Bewustzijn Door het Lichaam-les in Auroville

Ik ben een 74-jarige verouderende academicus die veel te veel tijd heeft doorgebracht achter computers, in de auto, in vergaderingen en met een boek. Wanneer ik de middagles voor volwassenen van ATB binnenkom en ik ronde houten platforms met een halve bal eronder op de vloer van de zaal zie, maakt mijn hart een trommelrol.

Sommige andere leden van de klas balanceren al op deze kleine platforms, wiebelend, maar ze voelen hun weg naar een soort evenwicht. “Oh nee,” denk ik bij mezelf, “ik zal nooit zo kunnen balanceren.” Maar geleidelijk besef ik dat het voor niemand, behalve misschien voor mijzelf, van belang is of ik slaag of niet. Wat ik in mezelf bewustword, mijn eigen reacties, hoe mijn fysieke reacties mijn mentale of emotionele balans beïnvloeden, is wat hier telt.
Joan zegt zachtjes in zijn coachingsstem, zonder iemand in het bijzonder aan te spreken: “Balans is altijd een kwestie van onevenwicht.” En terwijl ik dat stukje wijsheid absorbeer, stop ik met denken in termen van succes of falen, en begin me te concentreren op het voelen en begrijpen van de momenten van balans of onevenwicht terwijl ik ook wiebel op het balansbord. Later denk ik na over andere momenten in mijn leven waar balans een kwestie was van aanpassen aan onevenwichten. Hier is de wijsheid van evolutie en groei die ons uitdaagt tot voortdurende subtiele veranderingen en bewegingen die essentieel zijn om evenwicht te behouden als reactie op andere veranderingen, zowel intern als extern.

Als surfers bij een eerste blik denken dat dit slechts een receptenboek is met activiteiten voor lichamelijke opvoeding, hebben ze het mis. Dit soort wijsheden zijn in de tekst verweven, maar nog meer dan dat, doordringen ze het denken en de suggesties op een manier dat zowel volwassenen als kinderen de wijsheid absorberen zonder het gevoel te hebben dat ze onderwezen worden.

Feedback

Ik vraag een groep tieners wat ze het leukst vonden in Transition en in één adem zeggen ze: “Bewustzijn Door het Lichaam.” Wanneer ik hen vraag om specifieker te zijn, zeggen ze:

“Het maakt het fysieke lichaam veel echter en je ontdekt dingen over jezelf.”

“Ze gaven ons oefeningen om ons te kalmeren en dan oefeningen om ons weer terug te brengen, oefeningen over hoe we de lichaamssensoren en het bewustzijn kunnen ontwikkelen, en hoe we de zintuigen kunnen gebruiken en gevoelens kunnen herkennen.”

“Het maakte me meer bewust van alles om me heen en het maakte me veel opener.” “Wanneer ik nerveus of boos word, keer ik altijd terug naar mijn ademhaling om af te koelen.”

“Ze leerden ons door middel van spelletjes en we leerden nog steeds veel. Het helpt je in je relaties met andere mensen, maakt je zeer open en begripvol.”

“Je kunt het onbewust gebruiken, voor balans en coördinatie.”

“Het groepswerk was erg belangrijk. Je leert hoe je je eigen weg in een groep kunt vinden en één ding dat we geleerd hebben, is dat als het niet op één manier werkt, we het op een andere manier kunnen proberen. Dat was toen we ‘De Rivier Overstaken’. Het geeft je een spirituele opening zonder dat iemand ooit het woord spiritueel noemt. Het helpt je om je eigen spirituele centrum te vinden meer dan enige andere activiteit. Het brengt dingen in jou naar boven die blijven.”

Spanning en Ontspanning

Het is het einde van een les om het verschil tussen spanning, rekken en ontspanning te illustreren. De kinderen hebben kranten “samentrekken”, “ontspannen”, “spannen” en dan de papier gladstrijken. Ze hebben geprobeerd hetzelfde met hun lichamen te doen: samentrekken, spannen, rekken, ontspannen totdat de concepten van abstractie naar het actuele en weer terug vloeien. Nu hebben ze alle kranten in stukjes om zich heen liggen. Met meer in reserve beginnen de leraren het papier naar elkaar en naar de kinderen te gooien. Binnen de kortste keren is de ruimte een sneeuwstorm van versnipperd papier, de kinderen lachen, springen en gooien het papier wild rond. Op elk moment kan een klas van diep geconcentreerd en intens serieus naar puur speels gaan. Vaak is het onmogelijk te zeggen waar het werk eindigt en het spel begint, of het spel eindigt en het werk begint.

De Wijsheid van ATB

Deze snapshots zijn een poging om de wijsheid, de vitaliteit en de schoonheid van Bewustzijn Door het Lichaam in actie vast te leggen. Met vaardigheid en dezelfde filosofische houding zou elke beoefenaar deze situaties kunnen recreëren met de resulterende en bevredigende resultaten in de groei en waardering van kinderen. De meeste speciale materialen die nodig zijn, zijn gemakkelijk te verkrijgen: bezemstelen, metalen campingborden, kaarsen, touw, oude kranten, enzo. Je hebt wel grote open ruimtes nodig, maar een gymzaal, een klaslokaal met de meubels aan de kant geschoven of een lege speelplaats volstaat vaak. Je hoeft niet atletisch of bedreven te zijn in één van de lichaamskunsten zoals dans, hatha yoga of vechtsporten; veel van de oefeningen zijn net zo eenvoudig als ademhalen, hoewel ademhalen zelf niet eenvoudig zal lijken als je bewustzijn naar de taak oproept.

Zorgvuldig en precies beschrijven Joan en Aloka elke activiteit, waarbij ze de lezer door de oefeningen leiden terwijl ze deze met de kinderen uitvoeren, vaak elke aspect van de introductie tot de afsluitende ontspanning en discussie delen. Wat meer is, ze hebben de “waarom” evenals de “hoe te” opgenomen, en op verschillende manieren uitgelegd niet alleen wat ze doen, maar ook waarom ze het doen. Wanneer je je bewust bent van de redenen achter een activiteit, dan ben je in staat om aanpassingen te maken en je eigen variaties te creëren terwijl je nog steeds trouw blijft aan de geest, zo niet de letter, van de instructie.

Waarde in dit Werk

Terwijl de beelden van ATB voor mijn ogen flitsten, begon ik een mentale lijst te maken van wat ik het meest respecteer en waardeer in dit werk.
Hier is het:

  1. Een gelijke en geïntegreerde benadering van alle aspecten van de persoon.
  2. De alomtegenwoordige draad van reflectie die door alle activiteiten loopt: leren door getuige te zijn, leren door te doen, en door op te merken wat je doet, de mogelijkheid om fouten te maken in een veilige omgeving, en ervan te leren.
  3. Een onuitgesproken maar impliciet vertrouwen in de studenten om hun eigen weg te vinden met de juiste balans van uitdaging en ondersteuning; en respect voor de kracht en competentie waarvan ze zich niet eens bewust zijn dat ze die hebben.
  4. De integriteit van het werk die trouw blijft aan zijn principes in elke manifestatie; in houdingen, instructies; het tempo en de structuur van activiteiten, de processen, de evaluatievormen, de toon van de stem.

Op een manier die vergelijkbaar is met de manier waarop het werk de leerling respecteert, respecteert het Handboek de lezer. Je kunt dit Handboek doorlopen, terwijl je de activiteiten in je eigen tempo en in je eigen volgorde uitprobeert. De instructies zijn specifiek genoeg om begeleiding en ondersteuning te bieden, maar de aanpassingen die je moet maken voor je eigen studenten en je eigen omstandigheden zijn uitdagend genoeg om het pit en variatie te geven. Het kan hard werken zijn, maar het zal veel plezier opleveren en de resultaten kunnen je verrassen. In het Catalaans, Bon Viatge!

Heidi Watts, Professor Emirita, Antioch New England Graduate School, Keene, New Hampshire (USA).